Het is ongelooflijk wat er allemaal verzameld wordt op dit ondermaanse. Je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn wel mensen die het met hartstocht in zoveel mogelijk variëteiten bij elkaar zoeken, meeslepen naar hun hol en er daar van gaan zitten genieten. Ik ben geen antropoloog en kan dit verschijnsel niet wetenschappelijk duiden. Maar op de een of andere manier moet deze neiging diep in de menselijke genen geworteld zijn. Het maakt me ook verder niet uit. Zoals de één veel plezier beleeft aan zijn of haar collectie theepotjes, munten, eierdopjes, bidprentjes en vul het verder maar in, zo vermaak ik me met mijn verzameling automobilia. Maar gelukkig heb ik daarnaast nog wel een heleboel andere interesses.
Volvo
Dat ik enigszins Volvo-gek ben, blijkt wel uit mijn modellenverzameling. Het is begonnen toen ik begin 1971 bij mijn nieuwe baas in Aalten de beschikking kreeg over een Volvo 142. Het bedrijf had een goede relatie met de plaatselijke Volvo-dealer en er reden in Aalten en omgeving opmerkelijk veel Volvo's rond. Zowel de Volvo als de dealer waren van hoge kwaliteit. Na drie 142's, een 144, een 244, een 245, drie 745's en een 850 Estate tot voor kort reed ik mijn elfde Volvo, een V70.Vind ik ook leuk
Tja, waarom vind je iets ook leuk? Dat kan voor mij verschillende redenen hebben. Om een greep te doen uit het rijtje dat in mijn collectie valt onder dit begrip: De Holden politiewagen uit Australië kocht ik onverwacht voor een klein bedragje op een rommelmarkt in Nieuw Zeeland. Leuke herinnering. De Karrier patatwagen vind ik gewoon grappig, echt een hebbedingetje. De Thaise Tuk Tuk herinnert me aan veel leuke, soms spannende ritten door Bangkok en veel andere gebieden in het land van mijn schoondochter. Een DAF 2100 autotransporter van de Rooy is mooi om te zien en praktisch, want je kunt er toch weer 6 modellen uit je verzameling op kwijt. En wie wil er nu geen verzilverde Bugatti 57 SC uit 1938 hebben. Ik wel dus.U.S. Cars '50-'60
Na de oorlog getuigden dergelijke slagschepen van een heel andere wereld dan die we toen sinds korte tijd achter ons hadden. Er sprak een onverholen optimisme uit die overdadige,ongegeneerd grote bakbeesten. Er waren foeilelijke exemplaren bij, maar ook juweeltjes, althans in mijn ogen. De modellen van General Motors, zoals Chevrolet, Pontiac, Oldsmobile en vooral Buick hadden mijn voorkeur. Merken als Chrysler, Dodge en Plymouth heb ik nooit kunnen waarderen. Ford nam voor mij een middenpositie in. Op Cuba ben ik nog nooit geweest, maar het lijkt me een feest eens door de straten van Havana te dwalen. Maar smaken verschillen (gelukkig).Historie
Mijn vader had er ook zo één! Behalve Volvo’s omvat mijn collectie ook modellen van auto’s waarmee mijn vader, moeder, echtgenote, verdere familieleden en ikzelf hebben gereden. Dat is een heel gevarieerd gezelschap. (Zowel de familie als de auto’s). Elk model heeft voor mij zijn eigen verhaal. Niet van alles heb ik een miniatuur. Het bestaat niet, of ik heb het dan althans (nog) niet gevonden, maar het zoeken is en blijft een mooie sport.